کد خبر: 157 ، سرويس: شعر
تاريخ انتشار: 18 فروردين 1390 - 01:03
شعر طنز هفت سین جدید خانمها



خانمــی با همســــــرش گفــت اینچنیـــــن:
کای وجــــــودت مــــایهٔ فخـــــر زمیــــــن!
ای که هستـــی همســـری بس ایــــده آل!
خواهشــــی دارم.. مکُــــن قال و مقـــــال!


هفــــت سیـــــن تازه‌ای خواهــــــم ز تـــــو
غیـــــــر خرج عیـــــد و... غیــــر از رختِ نو
 «سین» یک، سیّاره‌ای، نامــــش پـــــراید
تا برانـــــــــم مثـــــــل بـــــرق و مثــــــل باد
....
 «سین» دوم، سینــــه ریـــــزی پُر نگیـــــــن
تا پَــــرَد هــــوش از سر عمّـــــه شهیــــن!
 «سین» سوم، یک سفـــــر سوی فـــــرنگ
دیـــــــــدن نادیــــــــده هـــــــای رنـگ رنـگ
 «سین» چارم، ساعتی شیـــــک و قشنگ
تا که گویـــــم هست سوغـــات فرنــــــگ!
 «سین» پنجـم، سمــــع دستـــورات مــن!
تا ببالــــــم مـــــن به خــود، در انجمــــن!
....
آنگه، آن بانـــــو، کمـــــــی اندیشــــه کرد
رندی و دوز و کلَـــــــــک را پیشــــــــه کرد!
گفــــــت با ناز و کرشمـــــه، آن عیـــــال!!
من دو «سین» کم دارم،‌ای نیکـو خصال!
....
گفت شویش: من کنــــــــــون یاری کنم
با عیال خویـــــــــش، همکـــــاری کنم!!
 «سین» ششم، سنگ قبـــری بهر من!
تا ز من عبـــــــرت بگیرد مـــــــــرد و زن!
 «سین» هفتم، سورهٔ الحمد خوان...
بعد مرگــــــم، بَهر شــــوی بی‌زبان!!
لينک خبر:
http://www.bonarazadegan.com/fa/posts/157