کد خبر: 162 ، سرويس: علمی
تاريخ انتشار: 28 فروردين 1390 - 01:02
فیزیک نشان می‌دهد که در حقیقت کسی چشمان آبی ندارد + عکس
گرچه تعدادی از افراد چشمانی آبی رنگ دارند و همینطور خیلی از نوزادان نیز با چشم‌هایی به این رنگ به دنیا می‌آیند، اما در اصل هیچ یک از آن‌ها رنگینه آبی را در
بخش عنبیه چشم‌های خود ندارند. و این تصورات تنها به سبب فریب نور و فرآیندی فیزیکی پیش می‌آیند. بعد از خبر مرگ الیزابت تیلور ذهن مردم مجددا به این هنرپیشه آمریکایی و چشمان آبی بی‌نظیر او جلب گردید. اگرچه رنگ چشمان این ستاره درگذشته سینما با آرایش و دستکاری رنگی عکس‌ها کمی تغییر می‌کرد، اما هنوز هستند کسانی که آرزوی داشتن چشمانی به رنگ آبی را دارند. وقتی که والدینی می‌گویند رنگ چشمان فرزندان آن‌ها آبی آسمانی است آن‌ها حقیقت را می‌گویند به این خاطر که چشمان فرزندان آن‌ها به علتی واضح بدین رنگ در آمده، آبی بودن آسمان!
بخش عنبیه چشم از ۳ لایه تشکیل شده است، یک لایه نازک پسین و پیشین و یک لایه اسفنجی در میان آن‌ها که stroma نام دارد. هر لایه می‌تواند رنگینه‌ای (pigmentation) داشته باشد. چندین رنگینه با رنگ‌های مختلف وجود دارند که می‌توانند در این بخش تاثیرگذار باشند. اکثر مردم یکی از دو رنگ قهوه‌ای تیره یا زرد را حداقل در یکی از این لایه‌های عنبیه دارند. ترکیب رنگ‌های قهوه‌ای تیره و زرد منجر به پیدایش رنگ‌های کهربایی و قهوه‌ای روشن می‌شود. افرادی که چشمان قهوه‌ای دارند، در هر ۳ لایه عنبیه‌شان رنگینه قهوه‌ای حضور دارد، که منجر به تولید یک رنگ قهوه‌ای خالص و قوی در عنبیه می‌شود.
در آن سو، چشم‌های آبی و طوسی، رنگینه قهوه‌ای را تنها در آخرین لایه عنبیه (لایه پیشین) خود دارند. لایه اسفنجی stroma رنگینه‌ای نداشته اما در عوض ذره‌های معلقی در این لایه وجود دارند. این ذره‌های معلق باعث بوجودآمدن اثر تیندال می‌شوند-نور را در هنگام عبور از خود پراکنده می‌سازند-این ذره‌ها عملاً نور آبی را پراکنده می‌سازند. زمانی که نور به چشم - آبی و طوسی – وارد می‌شود، طول موج رنگ آبی در چشم پراکنده می‌شود. مقداری از این نور به سمت بیرون باز می‌گردند و باقیمانده آن‌ها را پیش زمینه تیره چشم جذب می‌کند. (اگر پیش زمینه چشم سفید باشد یا رنگ روشنی داشته باشد، نورهای بیشتری از طریق طول موج آبی پراکنده می‌شوند و باعث تولید رنگ زرد در چشم خواهند شد.)
نوزادان در هنگام تولد برای چند روز یا چند ماه می‌توانند چشمان آبی داشته باشند این به این علت است که ماده ملانین – رنگینه تیره کننده چشم‌ها – به صورت کامل در بخش Stroma (لایه میانی عنبیه) گسترش نیافته است.
حتی اگر رنگ کلی چشم‌ها عوض نشود، نوزادان و کودکان گرایش بیشتری به داشتن چشم‌های آبی پر رنگ‌تر و گیراتری در مقایسه با بزرگسالان دارند. وقتی که افراد پا به سن می‌گذارند همان ذره‌های معلق لایه میانی که پیش‌تر تنها نور آبی را پراکنده می‌ساختند، بزرگ‌تر می‌شوند و شروع به پخش نور سفید می‌کنند. اضافه شدن یک لایه سفید به چشم باعث گرایش تدریجی رنگ آبی به طوسی می‌شود. ما می‌توانیم همانند این فرآیند را در آسمان نیز شاهد باشیم.
یک آسمان صاف حاصل ذره‌هایی است که نور آبی را پراکنده می‌کنند و باعث می‌شوند که آسمان به رنگ آبی در آید. زمانی که ابر‌ها شروع به شکل گرفتن می‌کنند، هوا آکنده از مولکول‌های هوا می‌شود و رنگ آسمان به خاکستری نسبتا سفیدی تبدیل می‌شود.
بخش عنبیه چشم از ۳ لایه تشکیل شده است، یک لایه نازک پسین و پیشین و یک لایه اسفنجی در میان آن‌ها که stroma نام دارد. هر لایه می‌تواند رنگینه‌ای (pigmentation) داشته باشد. چندین رنگینه با رنگ‌های مختلف وجود دارند که می‌توانند در این بخش تاثیرگذار باشند. اکثر مردم یکی از دو رنگ قهوه‌ای تیره یا زرد را حداقل در یکی از این لایه‌های عنبیه دارند. ترکیب رنگ‌های قهوه‌ای تیره و زرد منجر به پیدایش رنگ‌های کهربایی و قهوه‌ای روشن می‌شود. افرادی که چشمان قهوه‌ای دارند، در هر ۳ لایه عنبیه‌شان رنگینه قهوه‌ای حضور دارد، که منجر به تولید یک رنگ قهوه‌ای خالص و قوی در عنبیه می‌شود.
در آن سو، چشم‌های آبی و طوسی، رنگینه قهوه‌ای را تنها در آخرین لایه عنبیه (لایه پیشین) خود دارند. لایه اسفنجی stroma رنگینه‌ای نداشته اما در عوض ذره‌های معلقی در این لایه وجود دارند. این ذره‌های معلق باعث بوجودآمدن اثر تیندال می‌شوند-نور را در هنگام عبور از خود پراکنده می‌سازند-این ذره‌ها عملاً نور آبی را پراکنده می‌سازند. زمانی که نور به چشم - آبی و طوسی – وارد می‌شود، طول موج رنگ آبی در چشم پراکنده می‌شود. مقداری از این نور به سمت بیرون باز می‌گردند و باقیمانده آن‌ها را پیش زمینه تیره چشم جذب می‌کند. (اگر پیش زمینه چشم سفید باشد یا رنگ روشنی داشته باشد، نورهای بیشتری از طریق طول موج آبی پراکنده می‌شوند و باعث تولید رنگ زرد در چشم خواهند شد.)
نوزادان در هنگام تولد برای چند روز یا چند ماه می‌توانند چشمان آبی داشته باشند این به این علت است که ماده ملانین – رنگینه تیره کننده چشم‌ها – به صورت کامل در بخش Stroma (لایه میانی عنبیه) گسترش نیافته است.
حتی اگر رنگ کلی چشم‌ها عوض نشود، نوزادان و کودکان گرایش بیشتری به داشتن چشم‌های آبی پر رنگ‌تر و گیراتری در مقایسه با بزرگسالان دارند. وقتی که افراد پا به سن می‌گذارند همان ذره‌های معلق لایه میانی که پیش‌تر تنها نور آبی را پراکنده می‌ساختند، بزرگ‌تر می‌شوند و شروع به پخش نور سفید می‌کنند. اضافه شدن یک لایه سفید به چشم باعث گرایش تدریجی رنگ آبی به طوسی می‌شود. ما می‌توانیم همانند این فرآیند را در آسمان نیز شاهد باشیم.
یک آسمان صاف حاصل ذره‌هایی است که نور آبی را پراکنده می‌کنند و باعث می‌شوند که آسمان به رنگ آبی در آید. زمانی که ابر‌ها شروع به شکل گرفتن می‌کنند، هوا آکنده از مولکول‌های هوا می‌شود و رنگ آسمان به خاکستری نسبتا سفیدی تبدیل می‌شود.
منبع: پارسینه
لينک خبر:
http://www.bonarazadegan.com/fa/posts/162