فردا ۱۰ اردیبهشت در تاریخ ایران روز مهمی است. شاه عباس صفوی در این روز در سال ۱۶۲۱ میلادی توانست هرمز را از چنگ پرتقالی‌ها درآورد، تا همیشه به خاطر این اقدامش از او به نیکی یاد شود.

اما این روز در سال‌های اخیر شرایط دیگری پیدا کرده است. وجه اهمیت تاریخی این روز تحت شعاع تصمیم شورای عالی انقلاب فرهنگی و دولت ایران قرار گرفته است. تصمیمی که ۱۰ اردیبهشت را به روز ملی خلیج فارس بدل کرده است.

حال پرسش این است که چرا روز ملی خلیج فارس و چه دلیلی برای انتخاب اين روز وجود دارد؟

معمولا روزهای ملی براساس اهمیت یک مکان انتخاب نمی‌شوند. در تقویم ایران روزهای ملی همچون روز ملی حمل و نقل، روز ملی مقاومت و ایثار، روز ملی شعر و ادب، روز ملی یوز پلنگ، روز ملی انرژی هسته‌ای را می‌توان یافت اما روز ملی اصفهان، شیراز، خزر، دریاچه ارومیه و.. را نمی‌توان یافت. پس بر چه اساسی ۱۰ اردیبهشت روز ملی خلیج فارس نامگذاری شده است؟

دکتر محمود احمدی‌نژاد رئيس جمهور محترم ايران در یکی از اظهاراتش در این باره گفته است: «برخی خیال می‌کنند اعلام این روز به نام خلیج فارس دعوا بر سر یک نام یا یک عکس‌العمل می‌باشد، درحالی که چنین نیست. ثبت یک روز به نام روز ملی خلیج فارس یک غبار روبی و یک یادآوری است.»

این اظهارات نشان می‌دهد جنجال برسر نام خلیج فارس دلیل انتخاب این روز به عنوان روز ملی خلیج فارس بوده است. جنجالی که بار‌ها و بار‌ها در رسانه‌ها و از سوی سیاسیون عرب زبان مطرح می‌شود.

اماراتی‌ها، کویتی‌ها و عربستانی‌ها از غافله سالاران این جریان هستند، آن‌ها به دلایل سیاسی برای مقابله با ایران و به رخ کشیدن اختلافاتشان بر سر جزایره سه گانه از نام مجعول خلیج (ع ر ب ی) استفاده می‌کنند.

جریانی که البته ریشه در سال‌ها پیش دارد. در دهه ۱۳۳۰ خورشیدی به تحریک انگلیسی‌ها کشورهای عربی این نام جعلی را برای خلیج فارس انتخاب کردند. البته این نامگذاری ابتدا به گونه‌ای دیگر صورت گرفت اما چون با اقبال مواجه نشد تغییر پیدا کرد.

دولت انگلیس در سال ۱۲۱۹ خورشیدی، نام دریای بریتانیا را برای خلیج فارس به کار بردند اما این نام پذیرشی نیافت و آن را‌‌ رها نمودند.

پس از ملی شدن نفت ایران و خلع ید از شرکتهای انگلیسی و قطع روابط ایران و انگلیس ابتدا نماینده سیاسی انگلیسی مقیم بحرین از سال ۱۳۲۹ (۱۹۵۰ م.) عبارت ساحل عربی را برای منطقهٔ جغرافیایی بخش جنوبی خلیج فارس که متعلق به عرب‌های تحت‌الحمایه انگلیس بود مرسوم ساخت و سپس به مرور کلمه خلیج عربی را جایگزین آن ساخت و سپس این نام را به کل خلیج فارس تعمیم داد.

این در حالی است که تا اوایل دهه ۱۹۶۰ درباره نام خلیج فارس هیچ گونه بحث و جدلی در میان نبوده است و در تمام منابع اروپایی و آسیایی و امریکایی، دانشنامه‌ها و نقشه‌های جغرافیایی این کشور‌ها نام از خلیج فارس درتمام زبان‌ها به همین نام یاد شده است.

اصطلاح «خلیج ع رب ی» برای نخستین بار در دوره تحت قیمومت شیخ نشین‌های خلیج فارس توسط کارگزاران انگلیس و بطور ویژه از طرف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس مقیم در خلیج فارس به نام رودریک اوون در کتابی به نام حبابهای طلایی در خلیج ع رب ی در سال ۱۹۵۸ نوشت که «من در تمام کتب و نقشه‌های جغرافیایی نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج فارس (بحرین) متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستند بنابر این ادب حکم می‌کند که این خلیج را ع رب ی بنامیم».

اما دلایل عرب‌های آن طرف خلیج فارس نیز برای این نامگذاری در نوع جالب توجه است آن‌ها هیچ توجهی به پیشینه تاریخی این منطقه ندارند و تمام تحلیلشان مبتنی بر این مسئله است که ساکنان سواحل خلیج فارس عموما عرب زبان هستند. برخی از این تحلیل‌ها نیز بر عدم تبعیت سواحل از دولت ایران اتکا دارد.

البته باید انصاف را هم رعایت کرد، تمام اعراب این نام را برای خلیج فارس نمی‌پسندند، بسیاری از متفکران و روشنفکران دنیای عرب مخصوصا اعراب شمال آفریقا معتقد بر اصالت نام خلیج فارس هستند.
در کشورهای عربی شمال آفریقا حتی نویسندگانی هستند که در دفاع از نام خلیج فارس مطالبی منتشر کرده و همزبانان خود را که در جهت تغییر این نام تاریخی سرمایه گذاری می‌کنند بشدت سرزنش کرده‌اند. اما اعراب حاشیه خلیج فارس به دلایل سیاسی نام خلیج فارس را به یک بهانه تبدیل کرده‌اند تا به مقابله رسانه‌ای و تبلیغاتی با ایران بپردازند.

در سال‌های اخیر این روال دامنه دار‌تر بوده است در هر مراسمی اعم از سیاسی، فرهنگی و ورزشی اعراب حاشیه خلیج فارس درباره این نام شیطینت‌هایی را صورت دادند. حتی در برخی مواقع در حضور چهرهای دولتی رسمی ایرانی دست به این کار می‌زدند. آنهای فضای اینترنت را نیز از این اقدامات خود مصون نگذاشته‌اند.

به هر ترتیب این شیطنت‌ها آن قدر گسترش یافت تا اینکه شورای عالی انقلاب فرهنگی برای مقابله تبلیغاتی با اقدامات اعراب تصمیم گرفت یک روز ملی را به «خلیج فارس» اختصاص دهد.